HAYAT; kimine göre henüz genç, kimine göre yaşlı. Kimine göre zor, kimine göre çok kolay, mutlu ve huzurlu...

Mesela bana soracak olursanız,

BEN ne gencim ne yaşlı. Orta yaşlardayım. Bu devrin insanı değilim ama... İçinde yaşadığım zaman diliminin ve toplumsal dönemin epeyce gerisinde, mazinin gölgesinde, anıların nostaljisindeyim. Biriktirdiğim güzel hatıraların onurlu yaşamını korumaya çalışıyorum.

Benim gönlüm hala mektupları seviyor. Duygu ve düşüncelerimi temiz sayfalara yazmak beni mutlu ediyor. Teknoloji kullanılarak yazılan kısa anlamsız mesajlar bana ruhsuz, duygusu yoksun geliyor.

Hala yüreğimde mahcubiyet nedir, sevgi, saygı, sadakat, vefa dostluklar, arkadaşlık nedir hissediyorum. 

Eski model arabaları görünce tuhaf bir hüzne dalıp gidiyorum. Düzce' nin eski yapılarını, okuduğum liseyi, eskiden  geçtiğim sokakları görünce o günleri özlüyorum. 1990 yıllarda liseden çıkışta eski otogara (şimdiki Kerem Park AVM olduğu alana) giderken  düşündüğüm hayallerimi hala yaşıyorum.

Ben VEFA arıyorum insanlarda...

Merhameti baz alıyorum iyi insan demek için gördüğüm meziyetler arasında… Maneviyatı, insanın duygu ve düşüncelerini çok daha fazla düşünüyorum.

Önceliklerim sıralamasında…

Kitap kokusunda huzur buluyor, okurken ise düşüncelere dalıyorum. Akrabalarımı ziyaret edip onlarla sohbet ederken kendime geliyorum.

Dost ve akrabaları ziyaret edip sohbet etmekte manevi bir huzur, rahatlık ve mutluluk var. Size de tavsiye edebilirim.

AYRICA; Çocukları mutlu görünce yüzüm güler, ağlayan birini görünce ruhum daralır. Sokakta özgürce güven içinde oyun oynayan çocukluk bitmesin lütfen. Tablet ve akıllı telefonların esaretinde teknoloji bağımlılığı altında,  televizyon karşısında evde büyüyen çocukların durumunu gördükçe geleceğimizden endişe ediyorum.

Ben hala eski adetlerle yaşıyorum. Modern hayat denen rezilliği başka bir ifadeyle modern köleliği, teknoloji bağımlılığını kabul etmiyor, insanlık için çok tehlikeli buluyorum.

İnsanlara bağlı olun. Makinalar, internet, sosyal medya veya teknoloji bağımlısı olmayın. Bu yaşantı modernlik değildir. Yeni köleliktir.

Modernlik mutasyona uğramış, insanlık unutuluyor. Ben tercihlerimle, örf adet ve geleneklerimizle böyle iyiyim, mutlu ve özgürüm. Varsın olsun ben eski kafalı kalayım…

Benim modernlik anlayışım çok farklıdır. Nezaket, güler yüzlü olmak, hoşgörülü davranmak, haksızlığın karşısında durmak, teşekkür etmeyi, özür dilemeyi bilmek, büyükleri sevmek, ziyaret edip sohbet etmek, küçükleri korumak benim için MODERN İNSAN OLMAKTIR.

ASLINDA EN ÖNEMLİSİ daha fazlası haddini hududunu bilmektir. Modern insan olmak. 

İşte modernlik anlayışım benim bu ve buna benzer şeyler…

O yüzden sevilmez benim gibiler. Çağın gerisinde kalmış, konuşmayı ve yazmayı seven, insanlara değer veren ve doğruları konuşan beni anlamak zordur. 

Çünkü doğruyu söyleyenler hiçbir devirde sevilmediler...

Her doğruyu söylemekte doğru değildir. Ama insanların hakkını korumak, kamu yararı adına konuşmak bir sorumluluktur. 

Güzel bir hafta  geçirmeniz dileğiyle  Saygı ve selamlarımla esenlikler dilerim.