Çarşamba günü, takipçimiz İskenderunspor ile final maçına çıktık. Tribünler muhteşemdi. Taraftarlar verdikleri destekle, Karakoçan maçının psikolojisini futbolculara unutturdular. Düzcespor açısından, sezonun en çok ceza sahasına girdiği maç oldu. 

İlk dakikadan itibaren maçı almayı çok istedik. Düzcespor sayısız gol pozisyonuna girdi. İzleyenlere heyecan verdiler. Belli periyotlarda keyifli oyun oldu. Mücadele ve hırs üst seviyedeydi. Çabalar skora yansımadı. Bazen çok isteyip de, istenileni yapmakta zorlanırsınız. Yaratıcılık beklediğimiz bazı oyuncularımız, son dokunuşlarda ve atak sonlandırmalarda şanssızdı. Bu maçta her şey vardı, sadece gol yoktu. Uzun süre iyi oynadık.

Sadece 75-85. Dakikalarda yorgunluk baş gösterdi. Rakibimiz iyi takım. Bir puan da kaybetmekten iyidir. Oynanmamış dört maç ve on iki puan var. Sıralamadaki yerimiz liderlik. Umutsuzluğa yer yok. Bazen zor görünen maçlar kolay geçer. Biz bunu başaracak kaliteye sahibiz. Pazar günü, Orduspor maçında fiziksel ve psikolojik üstünlük sağlayıp, maçın sonuna kadar sabırla ve yüksek kontrasyonla oynarsak, hedefe bir adım daha yaklaşırız. Camia olarak inandık, başaracağız.