Cumartesi günü, futbolseverler saat 15:00’da Düzcespor’u izlemek için TV karşısına geçtiler. Şampiyonluğumuzu perçinlemek istiyoruz. İlk dakikalarda takımlar birbirini tarttılar.

İki olumlu atak geliştirdik biri direkten döndü. Sonunda ‘atamayana atarlar’ kuralı işledi. Sahada bir şeyler noksan, tat vermiyor. Çoğunlukla, diğer maçlarda olduğu gibi ikinci yarıya umutla başlamak istiyoruz. Olmuyor… 2-0’dan sonra tam anlamıyla bitiyoruz. Ruhumuz uçup gidiyor, sahada sadece formalar kalıyor. Bir hafta önce oynanan mücadeleden eser yok.

Düzcespor teknik sorumluları bu maç için ne derler? Mutlaka cevabı vardır. Maçı futbolcularla birlikte izlerlerse dersler çıkarılır. Demek ki; taraftarın karakter koyması takımı ateşliyormuş. Rakip teknik sorumlu bizi iyi etüd etmiş. Beraberliğe razı idiler. Biz reaksiyon göstermeyince doğruları yaptılar ve kazandılar. Yıllarca anlatacakları bir hikayenin temasını yazdılar. Bence; bu maçta futbol adına olumlu işler yapamadık. Kadromuz ne kadar kaliteli olursa olsun, ciddiyet istiyor. İştahsız oyuncularla başladık, takımın kazanma isteği düştü.

Çok hata yaptık, sonucunda kalemizde dört gol gördük. Geçiş yollarında çok top kaybettik. Rakibi nerede ve nasıl karşılayacağımızı yapamadık. Her takım gibi Düzcespor da mağlup olur. Ama böyle değil. Mücadele edersin kaybedersin. Rakip bizden iyiydi deriz, sineye çekeriz… Düzcespor’un değerli hocaları ve futbolcuları; sizler hala lidersiniz. Şampiyonluğun en büyük adayısınız. Çarşamba günü, bu maçı unutturacak İskenderunspor maçı var. Ruhunuzla, duygularınızla ve kazanma karakterinizle oynayın, mücadele edin. Siz, biz, hepimiz sevinelim.