45 yıl önce yaşanmıştı

1978 RUHU ŞART

Farkında mısınız?
Düzcespor ligin ikinci yarısına fırtına gibi başladı.
İkinci yarının ilk maçında misafir olarak gittiği Ankaraspor deplasmanından 2-0 galip ayrılarak 3 altın puanı hanesine yazdırdı.
Önceki hafta ise kendi sahasında ağırladığı Tarsusspor'u 4-0 gibi farklı bir sonuçla yenerek adeta gol yağdırdı.
Bu yazı kaleme alınırken Bayburtspor deplasmanına gidecek olan Düzcesporumuz, herhangi bir aksilik, talihsizlik yaşanmazsa Bayburt'tan da 3 puanla döneceğinden çok eminim.

İÇİMDEKİ HİSSİ SAKLAMAYA GEREK YOK

Nazar değmesin diye dillendirmekten çekindiğim ve her Düzcesporlu'nun yüreğinin o hedefte attığı konuyu biliyorum.
Bu sene içimdeki o hissi saklamaya gerek yok
- 1. Lig...
Yâni 67 yıllık kızıl elma hayali…
Düzcespor'un emin adımlarla oraya doğru yaklaştığını görür gibi oluyorum...
Nazar değmesin diye pek de dillendirmek istemiyorum.

İSTANBUL'DA DÜZCESPOR TARAFTARI OLMAK

Düzcespor'un dünkü taraftarı değilim.
Deyim yerindeyse 40 yıldır kırmızı-lacivertlileri takip eder, sevinciyle sevinir, üzüntüsüyle kederlenirim.
Doğup büyüdüğüm İstanbul Beykoz'da Düzcespor taraftarı kimliğine sahip olmak kendi başına ilginç bir durum. Düzcespor'un 1980'li yıllarda estirdiği rüzgârı solumuş bir taraftar olmanın ne anlama geldiğini anlatmak kolay değil; yaşamak lazımdır.
Türkiye A milli futbol takımının başında bulunan Fethi Demircan'ın Düzcespor'un başına getirilmesi her yöneticinin harcı değildi.
Düzcespor'un unutulmaz galibiyetlerini hatırlıyorum da. Dönemin flaş takımlarından Sarıyer'i kendi sahasında 2-1, Üsküdar Anadolu'yu evinde 1-0 ve Karagümrük'ü son dakikada Güvenç Kurtar'ın attığı golle 1-0 mağlup edişimiz hala belleğimde tazeliğini korur.
O yıllarda Düzcespor'un İstanbul'a geldiği maçları kaçırmamaya özen gösteren bir liseli öğrenci olarak, bu sayede hem taraftarı olduğum takımı izliyor hem de Düzceli dostlarla tribünde de olsa bir araya gelme heyecanını yaşıyordum.
Beykoz taraftarı olan arkadaşlarımla söz ne zaman futboldan açılsa, laf Düzcespor'un başarılarına gelir ve sohbet şöyle devam ederdi:
- Sizde para çok!
Arkadaşlarımın 'siz de' dediği elbette Düzcespor'du.
İçten içe gurur duyardım.
Hala da öyledir…

"BU ŞEHRİN BUNA İHTİYACI VAR"

Konu Düzcespor olunca...
Eşsiz insan merhum İhsan Çetin'den bahsetmeden olmaz.
İhsan Bey, bir televizyon programında o buğulu ses tonuyla şunları demişti de duygulanmıştım:
- Bu şehrin psikolojisinde Düzcespor'un başarısına ihtiyaç var...
Elbette öyledir…
1999 depremi sadece Düzce için değil; şehre desenini veren Düzcespor için de felâket olmuştu. Kırmızı-lacivertliler önce 3. Lig'e ardından amatör kümeye düşmüştü.
Daha sonra yeniden 3. Lig'e yükselse de iniş çıkışlar yaşadı.
Ta ki önceki sene yeniden çıktığı, aşinası olduğu, rüzgarını estirdiği 2. Lig'e çıkana kadar...

45 YIL ÖNCE OLDUĞU GİBİ

Yazımın başlığında gönderme yaptığım 1978 ruhu boşa söylenmiş bir laf değil.
Gelin zaman tünelinden süzülerek 1978 yılına gidelim.
Milliyet Gazetesi'nin spor sayfasında o tarihlere ait dikkat çekici bir başlık var:
"Düzce'de fabrikası bulunan işadamları Düzcespor'a 5 milyon verecekler".
Haber şöyle devam ediyor:
Düzce Sanayiciler Derneği'nin İstanbul'da yapılan toplantısında Düzceli işadamları ve Düzce'de fabrikası bulunan kuruluşlar, Düzcespor için 5 milyon lira "Gelecek Garantisi" teminatı vermişlerdir.
Ekonomist arkadaşlara rica ettim:
- 1978'de 5 milyon lira günümüzün kaç lirasına karşılık geliyor?
Şimdi sıkı durun:
Tam 2 trilyon lira...

HERKES ELİNİ TAŞIN ALTINA KOYMALI

Düzcespor'un tekrar 2. Lig'e çıkmasında büyük rol oynayan Başkan Gökhan Kapoğlu'nun çabaları her türlü takdirin üzerinde.
Kapoğlu’nun, Düzceli işadamlarıyla girdiği koordinasyonun kısa zamanda verdiği sonuçları kendini hissettiriyor.
Ama yetmez...
Şimdi seferberlik zamanı.
Başta Düzce Belediyesi olmak üzere, Düzceli işadamlarının yanı sıra Düzce'de ticaret ve sanayi alanında boy gösteren işletmelerin de elini cebine atması şart.