Simitçilik, boyacılık, garsonluk (Bulvar Pastanesi, 1985), komilik (Sakarya Lokantası-Özçelik Tesisleri), bulaşıkçılık (Düzce Restoran), bisiklet tamirciliği (Kadir Usta’nın yanında 1977), sıhhi tesisatçılık, hamallık (eski halde-1980’li yıllar), seyyar satıcılık, pazarcılık (eski pazaryerinde), aşçı yardımcılığı (Ömür Yemek ve 67 Kebap), farklı atölye ve fabrikalarda işçilik, tezgahtarlık (Gösterişli Ticaret -1986 yılı), panayır isçiliği (Fettahbey tarlasında) gazeteciliğe ve memurluğa başlamadan yaptığım meslekler oldu. Sokaklarda büyüyen biri olarak hiçbir işte dikiş tutturamadım. 
    Küçük yaştan itibaren okuma ve yazma merakım vardı, ailevi nedenlerden dolayı okuyamadım. Liseyi dışarıdan bitirmek zorunda kaldım. 1985 yılında askerden geldim. Bir iki farklı işte kısa süreli çalıştıktan sonra Düzce Damla gazetesine muhabir olarak başladım. Benim işe başladığımda gazetede rahmetli patronumuz Ali Beşer, Yazı İşleri Müdürümüz Atilla Gösterişli, Spor Müdürümüz Mehmet İbrahimoğlu , Magazin Müdürümüz Ayşe Şen ve muhabir olarak İbrahim Sönmez çalışıyordu. İbrahim Sönmez Üniversiteyi kazandığı için kısa süre sonra gazeteden ayrıldı ve gazetenin tmuhabiri ben oldum. 
    Yaklaşık 2 ay sonra Zeki Kibar benimle birlikte çalışmaya başladı. Diğer işlerde olduğu gibi muhabirlik maceramda uzun süreli olmadı. Yaklaşık 8 aylık bir çalışmanın ardından Damla’dan ayrılıp farklı işlerde çalıştım. 1986 yılının son ayında memurluk sınavını kazandım ve Düzce İmam-Hatip lisesinde çalışmaya başladım. O süre içinde zaman, zaman gazeteye gidip Ali abinin çayını içtim. 
    1987 yılında tesadüfen Atilla Gösterişli ile karşılaştım. Ayaküstü konuştuk ve bana “Damla Gazetesi’nde spor ve mizah yazıları yaz, gazeteye gel konuşalım” dedi. Atilla Gösterişli’nin daveti üzerine tekrar gazetede mizah ve spor sayfaları hazırlamaya başladım. 
    Valilik izni ile artık gazetenin daimi bir üyesi oldum. Mehmet İbrahimoğlu gazeteden ayrılınca gazetenin spor sorumlusu olarak uzun yıllar bu görevi sürdürdüm.

Düzce TV kurulduğunda spor sorumlusu olmam için teklif aldım. Benle değil Ali abi ile konuşun dedim. Ali abi “Hem televizyonu hem de gazeteyi birlikte yaparsan izin veririm” dedi. Bende her iki işi birlikte yaptım. 
    Tam 38 yıldır Damla Gazetesinin bir üyesiyim.  Damla Gazetesi sayesinde çok değerli insanlarla tanıştım. Gazete sayesinde Fotospor, Milliyet ve Akşam gazetelerinin Düzce temsilcisi oldum.

2010 yılında Türkiye Spor Yazarları Derneği tarafından yapılan yarışmada Türkiye 3.sü oldum ve ödül aldım. Gazetedeki yazılarım sayesinde 1990’lı yıllarda  Düzce Kültür Tiyatrosu tarafından oyun yazma teklifi aldım ve tiyatroya bulaştım. Ulusal tiyatrolara oyunlar yazdım ve yazmaya devam ediyorum. 
    Yazıyı uzatmaya ve kendimi  göklere çıkarmaya  gerek yok. 38 yıl koca bir ömrün yarısından fazlası. Bakalım Damla Gazetesi maceramız daha kaç yıl sürecek, bunu zaman gösterecek.

38 yıl boyunca birlikte çalıştığım tüm arkadaşlara teşekkür ediyorum. Nice 38 yıllara Damla Gazetesi.