Hep eksiğiz.
Ne kadar mı eksiğiz?
Biraz eksiğiz.
Yarımız.
Çok eksiğiz.
Ama tam değiliz. Bu kesin tam değiliz.
Kimse kimseyi tam unutamıyor.
Tam affetmiyoruz.
Tam güvenemiyoruz.
Tam küsemiyoruz.
Tam vazgeçemiyoruz.
Tam sevemiyoruz.
Tam bitiremiyoruz.
Tam ölemiyoruz bile.
Kimse aslında tam değil...!"
Tam olarak her şeyden  de emin de değiliz.
Tam olmak zorunluluğumuz da yok.
Ama eksik olduğumuzu kabul etmiyoruz.
Şair İsmail Kırboğa ne güzel demiş.
Eksiğim.
Kalbimin üzerine yemin ederim..
Eksik olmak ‘’neyimiz eksik?’’ diye  bazen zor soruyu soranlara şöyle diyorum.
‘’Bir tahtamız eksik işte.’’
Bazen de ‘’eksik olma!’’ deriz.. Çok sağol anlamında bir teşekkür ifadesi. Diğerlerinde olduğu gibi, bunun da ironik kullanımları vardır.
Bazen de bir dost eksikliği yaşarsınız. İki çay içimlik.
Fakat anlatamazsınız bu eksikliği.
Bunu üstad, ozan günümüz ozanı Sezen Aksu ne güzel anlatmış.
Sevdalinum hem de nasıl kadirşinasım
Derdimde de neş’em de de can yoldaşım
İnce bellide akım, karam, kırmızım
Hava gibi su gibi olmazsa olmazım

Çay da çay çay çay da çay çay
Çaysız olmaz ki
Ocakta demlik tıkırdamazsa
Yar fıkırdamaz ki

Çok yaşa çok yaşa çok yaşa çok yaşa
Eksik olma

Tavşan kanı başa
Bebelere paşa
Eksik olma

Ben Karadenizliyim.
Bir sofinin dediği gibi.
Ne eksiğin varsa.
İki bardak çay iç mutlaka biraz doluyor.
Ne mi doluyor?
Eksiklik doluyor.
Nasıl?
Ne şekilde?
Ne kadar?
Sormayın ben bile bilemiyorum.
Ama bildiğim eksikliğin ilacı en iyi çay..
Kalın sağlıcakla.
Eksik olmayın..